Αγώνας – Ρήξη – Ανατροπή: Ο Δρόμος για την Επιστροφή των Δώρων
Το νόημα αυτού του συνθήματος επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά στην πρόσφατη διαδικασία εκδίκασης του αιτήματος των δημοσίων υπαλλήλων για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Αυτή η διαδικασία υπογράμμισε την αναγκαιότητα της ενότητας και της συλλογικής δράσης στους κόλπους των εργαζομένων.
Οι εισηγήσεις, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις όλων των πλευρών ανέδειξαν το αντεργατικό πλαίσιο που περιβάλλει το ζήτημα των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η παρουσίαση της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας υπήρξε προκλητική, υπερασπιζόμενη τις περικοπές των μισθών και των δώρων στο δημόσιο τομέα, οι οποίες είχαν κριθεί «νόμιμες» από το ΣτΕ το 2019. Τα κυβερνητικά στελέχη ισχυρίστηκαν ότι η χώρα πρέπει να τηρεί τις «δημοσιονομικές της δεσμεύσεις» και ότι οι αποφάσεις αυτές είναι αναγκαίες για την εξυπηρέτηση του «δημόσιου συμφέροντος».
Ενδεικτικά, οι εκπρόσωποι του κράτους τόνισαν ότι το ΣτΕ δεν μπορεί να επιβάλλει τη νομοθέτηση 13ου και 14ου μισθού και ότι η κατάργησή τους το 2012 ήταν οριστική. Επίσης, επισήμαιναν ότι η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2022/2041 σχετικά με τον κατώτατο μισθό δεν είναι δεσμευτική για τα κράτη μέλη, επιστρατεύοντας έτσι επιχειρήματα προκειμένου να καταδείξουν τη μη δυνατότητα επαναφοράς των δώρων.
Η Απαιτούμενη Ενότητα και Δράση
Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι, γίνεται πλέον σαφές σε όλους τους εργαζόμενους ότι η απλή επικοινωνία του δίκαιου αιτήματός μας για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού δεν αρκεί. Το ζητούμενο είναι η δημιουργία ενός ισχυρού κινήματος που θα στοχεύει στις πραγματικές αιτίες της βαρβαρότητας που βιώνουμε, όπως είναι το καπιταλιστικό κέρδος και η πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων. Μόνο έτσι μπορούμε να διεκδικήσουμε την αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας.
Η γραμμή συμβιβασμού από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έχει οδηγήσει σε απογοητευτικά αποτελέσματα, διατηρώντας όσους εκμεταλλεύονται τις θυσίες των εργαζομένων. Οι στόχοι τους – η επίτευξη των «ματωμένων» πλεονασμάτων και η ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων – δεν μπορούν να είναι και δικοί μας.
Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με αποφασιστικότητα, κατανοώντας ότι οι τράπεζες και οι επιχειρηματίες θα συνεχίσουν να βγάζουν κέρδη, ακόμα και αν εμείς οι εργαζόμενοι αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας. Αυτά τα κέρδη προέρχονται από τη συρρίκνωση των δικών μας μισθών και δικαιωμάτων.
Η Ανάγκη για Ισχυρό Συνδικαλιστικό Κίνημα
Για την οικονομία που στηρίζει αυτά τα κέρδη, οι δικές μας διεκδικήσεις θεωρούνται «εκτός» των δημοσιονομικών αντοχών. Είναι αναγκαία η ενίσχυση ενός συνδικαλιστικού κινήματος που θα διεκδικεί με μαζικό και μαχητικό τρόπο, χωρίς να ενσωματώνεται στις κυρίαρχες πολιτικές που περιορίζουν τις διεκδικήσεις μας.
Πρέπει να ιδρύσουμε ισχυρά σωματεία στους χώρους εργασίας που θα εξασφαλίζουν τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων σε κάθε αγώνα. Ένα κίνημα ενωτικό και μαχητικό, που δεν θα συμμετέχει σε παζάρια με τις κυβερνήσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά θα αγωνίζεται για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων τόσο στο εισόδημα όσο και στις συνθήκες εργασίας και ζωής.
Η καθαρή και ξεκάθαρη διεκδίκηση απαιτεί από όλους μας να ενωθούμε και να αντισταθούμε στην καταστολή της εργάσιμης ζωής μας. Στις 6 Ιουνίου 2025, γινόμαστε όλοι μέρος αυτού του επιτακτικού αγώνα.